2013 é o ano do dramaturgo Roberto Vidal Bolaño ao que a RAG lle dedica o Día das Letras Galegas.
Nace Roberto Vidal Bolaño en Santiago de Compostela o 31 de xullo de 1950, falecendo na mesma cidade o 11 de setembro de 2002. Autor, actor e director, a súa dilatada obra dramática presenta dúas tendencias fundamentais: por un lado cultiva un teatro simbólico con raíces populares, e por outro segue unha liña na que se inclúen textos máis complexos nos que se dá unha visión pesimista da vida. Como dramaturgo comezou en 1977 escribindo dúas obras moi diferentes e encadrables, respectivamente, en cada unha das liñas anteriormente consignadas: Ledaíñas pola morte do meco, peza na que o protagonista, o pobo, debe ir descubrindo a identidade do Meco, fonte de inxustiza; finalmente, identifícase este Meco coa opresión estranxeira que explota as clases populares. A segunda peza é Laudamuco, señor de ningures, na cal se trata o tema do tirano que se encontra no declive do seu poder. A estas seguirían outras moitas pezas, sendo especialmente relevantes aquelas que se poderían incluir na segunda das liñas anteriormente indicadas, como Cochos (1992), Días sen gloria (1992) ou Saxo tenor (1993).
Unha web interesante sobre teatro galego é a seguinte: http://www.teatrogalego.com/
Deseguido unha mostra do Roberto Vidal Bolaño actor:
Nace Roberto Vidal Bolaño en Santiago de Compostela o 31 de xullo de 1950, falecendo na mesma cidade o 11 de setembro de 2002. Autor, actor e director, a súa dilatada obra dramática presenta dúas tendencias fundamentais: por un lado cultiva un teatro simbólico con raíces populares, e por outro segue unha liña na que se inclúen textos máis complexos nos que se dá unha visión pesimista da vida. Como dramaturgo comezou en 1977 escribindo dúas obras moi diferentes e encadrables, respectivamente, en cada unha das liñas anteriormente consignadas: Ledaíñas pola morte do meco, peza na que o protagonista, o pobo, debe ir descubrindo a identidade do Meco, fonte de inxustiza; finalmente, identifícase este Meco coa opresión estranxeira que explota as clases populares. A segunda peza é Laudamuco, señor de ningures, na cal se trata o tema do tirano que se encontra no declive do seu poder. A estas seguirían outras moitas pezas, sendo especialmente relevantes aquelas que se poderían incluir na segunda das liñas anteriormente indicadas, como Cochos (1992), Días sen gloria (1992) ou Saxo tenor (1993).
Unha web interesante sobre teatro galego é a seguinte: http://www.teatrogalego.com/
Deseguido unha mostra do Roberto Vidal Bolaño actor:
Ningún comentario:
Publicar un comentario